การเลี้ยงลูกให้เป็นอนาคตของชาติ
เราควรจะปลูกฝังบุคลิกภาพที่ดีและถูกต้องให้แก่บุตรหลานของเรา ซึ่งจะต้องเติบโตขึ้นเป็นคนของสังคม เป็นความหวังของชาติในอนาคต เราจะต้องขยายความคิดและความตั้งใจของเราให้กว้างขึ้นจากการที่เราเพียงแต่คิดว่าเราจะเลี้ยงเขาให้เป็นเด็กดี มีงานทำ เลี้ยงชีพตนเองได้และมีครอบครัวเท่านั้นก็พอ เราจะต้องตั้งใจเพิ่มขึ้นอีกด้วยว่า เราจะเลี้ยงเขาให้เป็นความหวังของสังคมและเป็นอนาคตของชาติด้วย เด็กในวันนี้คือผู้ใหญ่ในวันข้างหน้า ในสังคมของเรายังต้องการทรัพยากรบุคคลอีกมากที่จะมาช่วยกันสร้างสรรค์ความเจริญในด้านต่างๆ อนาคตของชาติจะเป็นอย่างไรถ้าขาดคนที่มีคุณภาพ เรามักจะคิดถึงคนที่เฉลียวฉลาด ซื่อสัตย์ ทำงานอย่างเสียสละอุทิศตนเองเพื่อสังคม นี่เป็นเรื่องส่วนใหญ่ที่เราคิดถึงกันถ้าเราอยากเห็นภาพเช่นนั้น เราก็ควรจะปลูกฝังสอนลูกหลานของเราในด้านนั้นตามภาพที่เราอยากจะเห็นในอนาคต ให้เขาเป็นคนดีมีคุณธรรมและความรัก ประการแรกที่จะกล่าวถึงในที่นี้ก็คือ ความรัก ความรักไม่ได้หมายถึงการให้หรือการรับแต่เพียงอย่างเดียว แต่หมายถึงการแบ่งปันกันด้วย ทุกชีวิตต้องการความรักไม่ว่าจะเป็นที่รักหรือรักคนอื่น ความรักทำให้บุตรหลานของเรามีชีวิตชีวา มีพลังที่จะสร้างสรรค์สิ่งต่างๆ และสังคมของเราก็จะเจริญงอกงามด้วยทรัพยากรบุคคลจะมีประสิทธิภาพไม่ได้ ถ้าหากว่าเราไม่ได้ฟูมฟักเขาด้วยความรักหรือพวกเขาไม่ได้เติบโตขึ้นภายใต้บรรยากาศแห่งความรัก แท้จริงแล้วแหล่งแห่งความรักคือพระเจ้า เราสามารถที่จะรับเอาความรักแท้จากพระองค์ได้ ความรักเป็นความสัมพันธ์ เป็นสื่อสัมพันธ์ที่มอบให้แก่กันและกันทางจิตใจ ความรู้สึกและการแสดงออกที่ไม่สามารถจะทดแทนกันได้ด้วยสิ่งของหรือเกมส์คอมพิวเตอร์หรือมือถือราคาแพงๆได้ ความแห้งแล้งน้ำใจ การทดแทนความรักด้วยวัตถุสิ่งของในเหล่านี้ อาจจะทำให้บุตรหลานเติบโตขึ้นมาแบบที่ไม่รู้จักว่าความรักคืออะไร กลายเป็นผู้ใหญ่ที่รักใครไม่เป็น แล้วสังคมของเราจะได้รับผลกระทบมากน้อยเพียงใด เราอาจจะเห็นมนุษย์คอมพิวเตอร์เต็มบ้านเต็มเมืองไปหมดก็ได้ การตัดสินใจ ตัดสินปัญหาก็คงจะอยู่ในลักษณะที่รวดเร็ว รุนแรงและเร่งด่วน ความเมตตาและความออมชอมคงจะหาพบได้ยาก ฉะนั้นจงสละเวลาให้กับบุตรหลานบ้างในวันนี้ แสดงความรักต่อพวกเขาทั้งคำพูดและการกระทำ ก็เท่ากับช่วยอนาคตของพวกเขาและช่วยให้สังคมมีอนาคตที่สดใส การให้เวลากับลูกอย่าลืมว่าคุณภาพสำคัญกว่าปริมาณ ถ้ามีได้ทั้งสองอย่างก็จะยิ่งดี เวลาที่เรามีอยู่อันน้อยนิดในปัจจุบัน เราควรจะให้แก่บุตรหลานบ้างด้วยการแสดงออกถึงความรักและความห่วงใยที่มีต่อชีวิตของพวกเขา มันจะประทับใจยิ่งกว่าอยู่ด้วยกันยาวนานเป็นวันๆ แต่เต็มไปด้วยการบ่นต่อว่า จับผิดดุด่าพวกเขา ถ้าเป็นเช่นนั้นลูกหลานก็ไม่อยากใช้เวลาอยู่กับพ่อแม่ ในปัจจุบันสังคมของเราเต็มไปด้วยการแข่งขัน ชิงดีชิงเด่น เห็นแก่ตัว…